Sunday 14 July 2013

   မေၿပာၿဖစ္လုိက္ရတဲ့ေနာင္တ

ငွက္ကေလးေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ကခုန္ေနတခါ
ေရြွ၀ါေရာင္စပါးပင္ေလးေတြ ေလယူရာယိမ္းႏြဲ ့ကခုန္ေနတဲ့အခါ
ေဆာင္း ခုိငွက္ေတြ အိပ္တန္းၿပန္ၾကတဲ့အခါ
ေန၀င္ခ်ိန္ ေတာင္တန္းေတြေပၚက ေရာင္စုံၿခယ္ တိမ္ေတြကုိ ၿမင္ရတဲ့ အခါ..
စိမ္းလန္းစုိေၿပေနတဲ့ ေဘာလုံးကြင္းၾကီးကုိ ၿမင္ၿမင္ ရတဲ့ အခ်ိန္ အခါတုိင္း
 ငါ  ေလ နင့္ ကုိ    အရမ္းသတိရတာပဲ.......
တခါတုန္းက အိမ္မက္ လမ္းစဥ္ေပၚက ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ဘူးတဲ့ 
တစ္ခ်ိန္ကခ်စ္သူေရ............။
အိမ္မက္ထဲကုိ လာလာ မေနွာင့္ခ်က္ပါနဲ ့ေတာ့လုိ ့ငါ
မေမာင္းထုတ္ခ်င္ပါဘူးဟာ(သံေယာဇဥ္အစစ္ကမလြယ္ဘူးဆုိတာ နင္လဲ သိတာပဲ)
နင့္ လဲ ငါ အေပၚ သံေယာဇဥ္ မငဲ့ကြက္ခဲ့ဘူးဆုိတာ ငါလဲ သိတယ္
ကုိယ္ တကယ္ ခ်စ္တယ္ ဆုိ   ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ့ ရင္ခြင္မွာပဲ ေမွးစက္ခ်င္ၾကတယ္
  ဒါ   သဘာ၀ပါပဲ...
   ရွဳိင္း မင္းဘာေတြ စဥ္စားေနတာလဲဟ
သူငယ္ခ်င္းရာ ဘာ စဥ္စားရမလဲ ပုိးအိမ္ အေၾကာင္းေပါ့ကြာ. အရမ္းသတိရေနတယ္. ငါ သူ ့ကုိ
 မင္းေတာ့ကြာ ဘာ ၾကာေတာ့လုိ ့လဲ ပုိးအိမ္ လဲ ၿပန္လာေတာ့မယ္ ........
ေအာ္ ဟုတ္လား. ဘယ္ေတာ့လဲ ေနာက္လာမဲ့ 5 ရက္ေန ့ေပါ့ 
  ပုိးအိမ္ ဘာလာလုပ္မွာလဲ မ်ဳိးမင္းသန္ ့
ဟာ မင္းနဲ ့ေတာ့ ခက္ၿပီ ပုံမွန္တုိင္းေပါ့ဟ  အိၿမတ္ ငါ့ကုိ ေၿပာတာ သူတုိ ့ ေက်ာင္းလာတတ္ၾကမယ္တဲ့
 ပုိးေလး. အိၿမတ္ တုိ ့ ေရြယြန္းအိမ္ ဆုိတဲ့ အေဆာင္မွာ  ေနေနရင္ တကၠသုိလ္ ဒုတိယနွစ္ အေ၀းသင္
ကုိဆက္တတ္ခဲ့ၾကသည္...
ပုံမုန္ ထုိင္ေနၾက ေနရာေလးမွာပဲ ထုိင္ရင္ မ်ုိးမင္းသန္ ့ နဲ ့ ထုိင္ေစာင့္ေနရင္ေပါ့
 ပုိးအိမ္ မွ လာမလားဆုိတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ၿဖစ္သည္
  ငါ သူကုိ တကယ္ ဖြင့္ေၿပာမယ္ကြာ
အုိေက ရွုိင္း  ေကာင္းတယ္   ....မင္း တကယ္ ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ငါလဲ သိတာပဲ မင္း အဆင္မွာကြာ .....
 ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ဆုိင္ကေလး ရွိရာ သုိ ့ မေပၚလာခဲ့ပါ............ေမွ်ာ္ေနသူအဖုိ ့ ရင္ထဲ့ေတာ့ ဘာမွန္မသိ.......
အခ်ိန္ေတြေတာ့ ကုန္ခဲ ့ရလုိက္ၿပီ..........။
ရွုိင္း ၿပန္ၾကရေအာင္ ကြာ မင္း တကယ္ ေမွ်ာ္ေနတာ သူလဲ သိတာပဲ
 အခ်ိန္ေတြက သူ့ ကုိ ကုစားသြားတာေနမွာေပါ့  ( သူ မအားလုိ ့ေနမွာပါ ဆုိတဲ့ အသိ စိတ္နဲ ့ဆုံးၿဖတ္ခါ
 ၿပန္ခဲ့ၾကလုိက္သည္)
        ေၿပာၿပခြင့္ မရတဲ့ စကားေလးကေတာ့
ယေန ့ထိ နာရီလက္တန္ေလး  လယ္ပတ္ေနတုန္းပဲ
       ပုံေဖာ္ခြင့္မရလုိက္ခ်င္းကုိပဲ ငါတကယ္ ေနာင္တရလုိက္မိတာပါ
                        (ေတာင္းပန္စာ)  
သူငယ္ခ်င္းတုိ့ေရ...ဘ၀ခါးေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ပါ ခံစားေနသူတစ္ေယာက္
မဟုတ္ၿပန္ေတာ့လဲ   ပုံေဖာ္ေရးရတဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္အရမ္းခက္ခဲ့တဲ့
အလုပ္တခုၿဖစ္ေနရၿပန္ပါသည္ ..။
ဆင္ေၿပရင္ေတာ့ဆက္လက္ၾကုိးစားၿပီးေရးလုိက္ခ်င္ပါေသးသည္။  ။
          
                            ခြဲခြါခ်ိန္..............
  အလြမ္းဆုံးရုပ္ရွင္ေတာင္
  ဒီေလာက္လြမ္းမွာ မဟုတ္ဘူး
 ကုိယ္လက္ဖ်ားေလး ကုိ စုိက္ၾကည့္မိေတာ့
 မၿပယ္ေသးတဲ့ ေမြးရနံ ့က ကုိယ္ေယာင္ၿပတယ္.........။
 ခြဲခြာၿခင္းကုိ နွဳတ္မဆက္နဲ ့ေၿပာၿပီး
  ဒီလက္ဖ်ားေလးနဲ ့
 သူ ့ကုိ နွဳတ္ဆက္ခဲ့တာ
 တစ္ခါရယ္ရဖုိ ့ ငါတုိ ့နွစ္ေယာက္စလုံး
 မ်က္၀န္းေတြ ေခ်ြးစုိ ့ခဲ့ရ........။
 ရထား ဥၾသ မဆြဲခင္
 သံေယာဇဥ္ေတြ တလက္လက္
 ေတာထေနတဲ့ ဘူတာရုံထဲ
 လည္ပတ္ဆဲ့ေသြးေတြမွာ......။
 စိတ္မခ်တဲ့ အၾကည့္ကုိယ္စီနဲ ့
 ဘယ္ဆီမွာမွန္းမသိတဲ့
 အနာဂတ္ကုိ ေမွ်ာ္လုိ ့.............။
 ေ၀းကြာသြားဖုိ ့
 မၿဖစ္နုိင္တဲ့ စိတ္ခ်င္း
 ရထားၿပတင္းမွာ ေမွးတင္မိၾက.........။
 ဥၾသဆြဲသံ
 ၿပန္လာလုိ ့ မရတဲ့ က်န္ခဲ့ၿခင္းေတြ...
 ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ေနမယ္.. က်န္ေနၿခင္းေတြ
 က်န္ခဲ့ပါတယ္... ။     ။
                                                                          
                                                              ေအာင္မင္းသူရေ၀)မန္းေၿမ
                                                                  ...       

No comments:

Post a Comment